Της Ευλαμπίας Χιδηρίδου

Talo : Η λέξη σπίτι στα Φινλανδικά

Ξέρω ένα σπίτι που φορά χριστουγεννιάτικα λαμπάκια όλο τον χρόνο -φανταχτερές οδοντοστοιχίες που χαμογελούν μες το σκοτάδι σου- .

Ξέρω ένα σπίτι όπου οι άνθρωποι γίνονται υφές και χρώματα (κόκκινα βελούδα, πράσινα σατέν, πολύχρωμα μελανζέ),  για να επικοινωνούν με χάδια και ματιές.

Ξέρω ένα σπίτι που μυρίζει αγάπη, όπως τα φρεσκοψημένα κουλουράκια κανέλας απ’ τον μισάνοιχτο φούρνο της γιαγιάς.

Ξέρω ένα σπίτι που φυλάει πάντα στο ράφι ένα εγκάρδιο χαμόγελο, μια τρυφερή αγκαλιά, μια κουβέντα φιλική για καλωσόρισμα.

Ξέρω ένα σπίτι που τ’ απογεύματα μεταμορφώνεται σε τσίρκο, ακροβατικά πάνω σε πελώριες λαστιχένιες μπάλες, στεφάνια που εκτοξεύονται από χέρια παιδικά, πανιά που θυμίζουν αερόστατα πρόθυμα να σε ταξιδέψουν σε παραμυθένιους κόσμους.

Τα βράδια σαν σβήσουν τα φώτα, αστέρια τρεμοπαίζουν στο ταβάνι κι όλοι ετοιμάζονται για την περίφημη αυτή τελευταία βόλτα του μυαλού, που καταλήγει πάντα να κάνει ένα περίπατο στην αμμουδιά και μια βουτιά στη θάλασσα,επιπλέοντας στην επιφάνεια της κι απολαμβάνοντας την αλμύρα που κυριαρχεί στο στόμα.

Ξέρω ένα σπίτι που μοχθεί να φτιάξει έναν κόσμο που δεν περισσεύει κανείς.

Σώμα Φίλων ΑμεΑ  «Δράση για το κάτι άλλο», λέγεται.