Στόχος της προσπάθειας του ΕΚΕΙΜ είναι η ενθάρρυνση του σεβασμού των δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειας των ατόμων με Αναπηρία, η καταπολέμηση των στερεοτύπων, των προκαταλήψεων και των επιβλαβών πρακτικών που αφορούν τα άτομα με αναπηρία σε όλους τους τομείς της ζωής και η προαγωγή της ευαισθητοποίησης για τις ικανότητες και τη δυνητική συνεισφορά των ατόμων με αναπηρία ως ισότιμων πολιτών. Τα τελευταία χρόνια, η σύγχρονη εκπαιδευτική πολιτική σε θέματα ειδικής αγωγής μετουσιώνεται στη προσπάθεια ενσωμάτωσης των μαθητών Α.M.E.Α. στο κύριο κορμό της εκπαίδευσης.

Ο θεσμός της συνεκπαίδευσης αποτελεί πλέον το βασικό άξονα πολιτικής σε θέματα ειδικής αγωγής στα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και στις ανεπτυγμένες χώρες γενικότερα. Είναι φανερό ότι το υπάρχον εκπαιδευτικό σύστημα είναι ένα σύστημα διακρίσεων και αποκλεισμού που παράγει πολίτες Β΄ και Γ΄ κατηγορίας, αφού, όπως περιγράψαμε παραπάνω, τα άτομα με αναπηρία είτε στερούνται του δικαιώματος τους να εισαχθούν στο εκπαιδευτικό σύστημα (όπως τα άτομα με βαριές αναπηρίες και πολλαπλές ανάγκες εξάρτησης),είτε είναι αποδεκτές μιας υποδεέστερης υποβαθμισμένης εκπαίδευσης σε σχέση με τους άλλους μαθητές. Είναι αδήριτη ανάγκη η ανατροπή αυτής της κατάστασης, που διαιωνίζει την αδυναμία του ατόμου με αναπηρία να ασκήσει ανεμπόδιστα και με όρους το θεμελιώδες συνταγματικό του δικαίωμα στην εκπαίδευση και συνακόλουθα το δικαίωμα του στην εργασία και τη ζωή.

Με δεδομένο ότι η νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης υιοθετείται πλέον και ως εθνική νομοθεσία από τα κράτη-μέλη, άρα και από την Ελλάδα, ένας σχετικά πρόσφατος και περιεκτικός ορισμός του Συμβουλίου της Ευρώπης αναφέρει πώς : ο όρος Α.M.E.Α. περιλαμβάνει τα άτομα με σοβαρές ανεπάρκειες ή μειονεξίες που οφείλονται σε σωματικές βλάβες ( συμπεριλαμβανομένων των βλαβών των αισθήσεων) ή αποκλείουν την εκτέλεση δραστηριότητας ή λειτουργίας, η οποία θεωρείται κανονική για έναν άνθρωπο >>(Ζώνιου-Σιδέρη,Α.,1998). Η αλήθεια είναι ότι η ανθρώπινη κοινωνία πρέπει να παραδεχτεί το σφάλμα της. Έως τώρα τουλάχιστον αποδειχθήκαμε ανίκανοι να τα βοηθήσουμε ,δεν καταφέραμε να τα διδάξουμε, δεν μπορέσαμε να τα θεραπεύσουμε. Έτσι λοιπόν, τα παρατήσαμε στην ατελείωτη μοναξιά τους, τους φορτώσαμε τον κατατρεγμό και σαν θεατές παρακολουθούσαμε να ανεβαίνουν το Γολγοθά τους.

Η κοινωνία μας κουτσαίνει ακόμη και βαδίζει με πατερίτσες. Το πρόβλημα δεν το έχουν τα παιδιά με αναπηρία, τα άτομα με αναπηρία, το έχουμε εμείς. Ποτέ δε μάθαμε στα παιδιά μας πώς να συμπεριφερθούν σε ένα παιδί που δε βλέπει ή δεν ακούει ή μιλάει δύσκολα ή είναι σε αναπηρική καρέκλα. Η ίδια η κοινωνία τα απομονώνει, τα καταδικάζει με τους δικούς της άνομους νόμους. (Άποψη γονέα στο : Βαρκάδου,Σ.Ε.,Κούκου,Στ.,2008) Στην έκθεση Warnock υποστηρίζεται ότι η αρχή της συνεκπαίδευσης παιδιών με αναπηρίες και χωρίς, αποτελεί “έκφραση της απόλυτης πια πίστης μας ότι όσο είναι ανθρώπινα δυνατό, όλα τα άτομα πρέπει να έχουν το μερίδιό τους στις ευκαιρίες για ολοκλήρωση και αυτοπραγμάτωση” η ίδια έκθεση περιγράφει τρείς τύπους εκπαιδευτικής ένταξης (Ζώνιου-Σιδέρη,1998): Τη χωρική ένταξη: Σε αυτό το τύπο τα παιδιά με αναπηρία δεν εκπαιδεύονται στον ίδιο χώρο μαζί με παιδιά χωρίς αναπηρία, αλλά σε ξεχωριστές μονάδες ή σχολικά κτίρια. Η επαφή μεταξύ των ομάδων είναι πολύ περιορισμένη. Τη κοινωνική ένταξη : Σε αυτή τη περίπτωση η εκπαίδευση των παιδιών με αναπηρία και χωρίς , παρέχεται ξεχωριστά, αλλά κατά τη διάρκεια κοινών δραστηριοτήτων, όπως γιορτές, συναυλίες και άλλα, έχουν δηλαδή αποκλειστικά και μόνο κοινές επαφές. Τη λειτουργική ένταξη: Εδώ τα παιδιά με αναπηρία και χωρίς βρίσκονται στο Ωδείο, συμμετέχουν σε όλες τις δραστηριότητες του Ωδείου από κοινού, αλλά και παρακολουθούν ειδικό πρόγραμμα ( μέσα στη κοινή τάξη). Όπως επισημαίνει ο Haring (1991),στα σχολεία επιτυγχάνεται συχνά η λειτουργική ένταξη, αφού τα παιδιά με και χωρίς αναπηρίες μοιράζονται τους ίδιους χώρους και ασχολούνται με τις ίδιες ή παρόμοιες δραστηριότητες (Τάφα.ε.,1997).

Η επιστημονική γνώση και εξέλιξη, οι σύγχρονες παιδαγωγικές και ψυχολογικές αντιλήψεις, τα επιτεύγματα στους τομείς της ιατρικής και της βιολογίας, η καθημερινή πραγματικότητα, η ευαισθητοποίηση της κοινωνίας, το δικαίωμα της διαφοράς και ο εκδημοκρατισμός του σχολείου επιβάλλουν επιτακτική την ανάγκη αναθεώρησης των αντιλήψεων αγωγής, εκπαίδευσης και κοινωνικής ενσωμάτωσης των Ατόμων με Αναπηρίες. Μάλιστα, όταν γίνεται λόγος για νέες αντιλήψεις εννοούμε τη μάθηση που αποκτήσαμε τα τελευταία χρόνια και που επηρεάζει τη σκέψη, το συναίσθημα, τις στάσεις τις προσδοκίες, τις πράξεις, τη συμπεριφορά και τις υποχρεώσεις μας.

Στο μεταξύ τα τελευταία χρόνια οργανώνονται σχετικά συνέδρια σε τυπικό, εθνικό και διεθνές επίπεδο, γίνονται συζητήσεις, ανταλλάσσονται απόψεις και εμπειρίες, καταγράφονται τα αποτελέσματα πρακτικών αντιμετώπισης και εφαρμογής υποστηρικτικών προγραμμάτων και παρεμβάσεων με στόχο τη σωστή αντιμετώπιση του προβλήματος και τη πλατιά ενημέρωση του κοινού σε θέματα δικαιωμάτων των Α.M.E.Α..

Ο Ο.Η.Ε στις 3 Δεκεμβρίου 1982 (Απόφαση 37/52) υιοθέτησε το Παγκόσμιο Πρόγραμμα Δράσης για τα Άτομα με Αναπηρία. Το πρόγραμμα αυτό, μαζί με τους Πρότυπους Κανόνες για την Ισότητα των Ευκαιριών των Ατόμων με Αναπηρία, αποτελούν τις κυριότερες κατευθυντήριες γραμμές των Ηνωμένων Εθνών ως προς τη προστασία και την ανάδειξη των δικαιωμάτων των Α.M.E.Α.. Ειδικότερα ως προς την απασχόληση, το Πρόγραμμα Δράσης καλεί τα κράτη-μελή να υιοθετήσουν μια εθνική πολιτική η οποία θα υποστηρίζεται από συγκεκριμένες υπηρεσίες και θα στοχεύει στη συμμετοχή των Α.M.E.Α. στην εργασία. Η παρούσα Διεθνής Πράξη υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών στη 48η συνεδρίαση στις 20 Δεκεμβρίου 1993 ( Απόφαση 48/96).

Η δομή της πέραν της εισαγωγής, αποτελείται από τέσσερα μέρη, τα οποία με τη σειρά τους περιλαμβάνουν κανόνες με τη μορφή κεφαλαίων (Περάκη,Π.,Γάκη,Μ.,2004).

Ατομικά Μαθήματα

Μπουζούκι-Μαντολίνο-Κανονάκι    

Παραδοσιακά όργανα  των οποίων το ηχόχρωμα και το ρεπερτόριο παραπέμπει στη δημοτική – παραδοσιακή και ευρύτερη λαϊκή μουσική. Εξασκούν τις ακουστικές και συνδυαστικές κινητικές δεξιότητες.

Βιολί

Δημοφιλές όργανο της δυτικής μουσικής παράδοσης. Το συναντούμε ευρέως και στην ελληνική παραδοσιακή μουσική. Εξασκεί τις ακουστικές  και τις συνδυαστικές κινητικές δεξιότητες .                       

ΞΥΛΙΝΑ ΟΡΓΑΝΑ ΤΟΥ ORFF

Εισαγωγή στην κίνηση και το ρυθμό, σωματοποίηση του ρυθμού  και ενίσχυση της ομαδικότητας.

Τραγούδι-Ορθοφωνία    

Βελτίωση της άρθρωσης, εξάσκηση των λογοπλαστικών δομών μέσα από ρυθμό και τραγούδι. Σύνδεση της αναπνοής με το λόγο και το ρυθμό.

Πνευστά     

Ενίσχυση της αναπνευστικής λειτουργίας, καθώς και της σύνθετης κινητικής δραστηριότητας, του ρυθμού και των ακουστικών δεξιοτήτων.

Ακορντεον    

Ένα ιδιαίτερο και πολύπλοκο μουσικό όργανο. Ενισχύει την πολυφωνική αντίληψη καθώς και τις σύνθετες κινητικές δεξιότητες.

Μεταλλόφωνο – Ξυλόφωνο – Κρουστά

Τα παιδιά μαθαίνουν να λειτουργούν ατομικά, αλλά και σε ομάδες. Ρυθμός – μελωδία – συνεργασία.

Πιάνο   

Το πιο δημοφιλές  πολυφωνικό όργανο. Η παραγωγή του ήχου είναι εύκολη και άμεση, ενισχύει τις συνδυαστικές κινητικές δεξιότητες, τη συγκέντρωση, το ρυθμό. Ο ήχος του είναι πλούσιος και ιδιαίτερα οικείος και απολαυστικός, ακόμα και σ’ αυτούς που δεν έχουν εξοικείωση με την πράξη της μουσικής.

Κοινωνική Προσφορά Α.M.E.Α.

ΔΩΡΕΑΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ

Η Μουσικοκινητική ομάδα είναι ένα δίωρο κάθε εβδομάδα με ειδικούς της μουσικοκινητικής αγωγής και περιλαμβάνει (4) τέσσερα μεγάλα επίπεδα :

• Παιχνίδια
• Μουσική εκπαίδευση
• Κίνηση
• Ελεύθερη δημιουργία

ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ :

• Κινητικά (Άσκηση μυών)
• Ασκήσεις συγκέντρωσης και παρατηρητικότητας
• Ασκήσεις ακοής
• Ασκήσεις μίμησης
• Ασκήσεις ακρόασης

ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ :

• Εμπειρία του ήχου και της οργανωμένης μουσικής
• Ρυθμός-Μελωδία
• Τα Μουσικά όργανα
• Τα σύμβολα της Μουσικής

ΚΙΝΗΣΗ :

• Προσανατολισμός
• Τα σχήματα
• Ομάδες
• Θέσεις
• Συνδυασμός μικρών κινητικών μοτίβων

 

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ :

Ο άνθρωπος γεννιέται ελεύθερος, έχοντας ως εργαλεία όλα τα προηγούμενα, αφήνουμε στα παιδιά την ελευθερία της δημιουργίας μέσα από τραγούδια, παραμύθια και ιστορίες. Γιατί η μάθηση δεν είναι μόνο κλασική αλλά και συντελεστική και κοινωνική. Η ελεύθερη δημιουργία είναι μια δραστηριότητα ευχάριστη, που τους δίνει την αίσθηση της επιτυχίας και της χαράς.