Ο κος Μποχατζιάρ Σπ. Ευάγγελος (Λογοθεραπευτής, Ειδικός Παιδαγωγός) εμπνευσμένος από τη συνομιλία του με έναν αυτιστικό φίλο του από άλλη χώρα για το πώς αντιλαμβάνεται τα δρώμενα σχετικά με τον κορωνοιό, έγραψε:

“Η καθημερινότητά μου είναι.
Το ιδανικό μου.
Όλη μου η ζωή.
Αυτό που εσείς καταριέστε από την πρώτη κιόλας εβδομάδα.
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί οι άνθρωποι πρέπει να συγχρωτίζονται σε ομάδες. Και δε μένουν μόνο εκεί. Πρέπει να πλησιάζουν ο ένας τον άλλο. Σε απόσταση ασφυξίας, σε σημείο πνιγμού. Ή τουλάχιστον έτσι μου φαινόταν εμένα. Πέρασαν χρόνια πιστεύοντας πως δεν ήμουν από αυτό τον πλανήτη. Πως ήμουν ένα άλλο είδος. Πως δεν ήμουν καν άνθρωπος ή πως ήμουν κάποιο λάθος της φύσης. Και… καθώς η νοημοσύνη μου ήταν πολύ υψηλή πίστευα σαν νήπιο ότι ήμουν λάθος επιστημονικού πειράματος και απλά περίμενα την ώρα που θα με πάρουν πίσω. Την ώρα που θα με διαγράψουν. Εμένα και τη ζωή μου.
Τη ζωή μου κι εμένα. Όπως διαγράφεις μια λέξη από ένα πεζό μήνυμα. Πολύ πεζό.

Και ξέρεις και κάτι άλλο; Ήταν κι άλλα που δεν ήξερα. Δεν άντεχα.
Χειρότερα.
Δεν ήξερα γιατί έπρεπε να αγγίζονται κιόλας. Γιατί να κοιτιούνται με τόση ευλάβεια και θυμό. Γιατί να αναπνέουν από τόσο κοντά τον ίδιο αέρα…
Τρομακτικό.
Πολύ.
Και έρχεται ο ιός της Κορώνας. Έτσι θα τον αποκαλώ. Και σε χρόνο μηδέν…
Λαμβάνονται κάποια μέτρα.
Απάνθρωπα.
Εξωπραγματικά.
Πρωτάκουστα για όλο τον πληθυσμό.
Έτσι τα είπαν. Για το καλό τους και το δικό μας.
Ντρέπομαι που το λέω μα…
Εμένα μου φαίνονται δικαίωση. Μια θεότρελη ευχή που πραγματοποιήθηκε δια μαγείας. Γιατί έτσι μπορώ να ζήσω εγώ.
Όχι!
Μη με πείτε αντικοινωνικό. Δεν είμαι τέτοιος. Κανείς δεν είναι. Λαχταράω την επαφή με τον κόσμο αλλά κάνω τόσα λάθη που τελικά τα παράτησα.
Αποδέχτηκα την αναπηρία μου.
Φαντάσου…
Για να κάνω σχέση με μία και μόνο γυναίκα στη ζωή μου έπρεπε να με παρακολουθήσει ψυχίατρος. Έπρεπε να ξεκινήσω φαρμακευτική αγωγή την οποία δεν τολμώ να κόψω.
Ααα!
Δε σας είπα… έχω γυναίκα. Και παιδί. Κόρη. Είναι έξι ετών το μωρό μου. Είναι…
…η ζωή μου;
Δυστυχώς δεν ξέρω αν χρησιμοποιώ τη σωστή λέξη. Ποτέ δεν ήξερα άλλωστε. Με τη γυναίκα μου δε μιλάμε πολύ. Τα μάτια αρκούν. Πιο πολύ δεν αντέχω.
Φίλος; κανένας. Εννοείται…
Θέλω πολύ αλλά,
μάλλον θα κινδυνεύσει η ζωή μου αν αποφασίσω να αναλωθώ εξηγώντας τις φιλικές σχέσεις.
Κάτι ακόμα:
Είμαι αυτιστικός.
Τι να το κάνω που το έμαθα στα 35.
Ήταν όταν με ανέλαβαν οι γιατροί για τις αυτοκτονικές μου τάσεις.
Συγγνώμη για την παρένθεση.
Έρχομαι στο ψητό:
Οι νόμοι που επιβάλλονται είναι ευτυχία για μένα. Και πάλι όμως έρχονται να μου θυμίσουν ένα και μόνο πράγμα. Το πόσο λάθος είμαι.
Πόσο διαφορετικός.
Και πόσο δεν έχω αποδεχτεί ακόμα την αναπηρία μου.
Ηρωνικό.
Ένα πράγμα δεν μπορώ μόνο με αυτά τα μέτρα.
Την Κ Α Κ Ί Α.
Με αραιά, κεφαλαία, τονισμένα.
Σαν Αυτιστικός είμαι ιδιαίτερα παρατηρητικός. Και βλέπω την κακία του κόσμου κοιτάζοντας μόνο τον εαυτό τους. Βρίζουν και κατηγορούν ο ένας τον άλλο. Δεν μπορούν να σε βλέπουν να κοντοστέκεσαι.
Νομίζουν ότι προσπαθείς να τους κολλήσεις κάτι. Το μυαλό τους πάει μόνο στο κακό και στον πολύτιμό τους εαυτούλη.
Δεν μπορούν να σε βλέπουν να γελάς.
Νομίζουν ότι δε σε νοιάζει τίποτα και προσπαθείς και…
πάλι θα τους κολλήσεις κάτι.
ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΑΥΤΟ.
Κ Α Θ Ο Λ Ο Υ.
Δε μου αρέσει που έπεσαν οι μάσκες. Δυσκολεύομαι στην αλλαγή. Πάρα πολύ.
Αγαπούσα πολύ εκείνες τις ωραίες μάσκες που φορούσαν ο κόσμος. Τις μάσκες της δήθεν φιλίας. Της δήθεν αγάπης. Της δήθεν ευτυχίας και αλληλεγγύης. Που πάντα κάτι κρυβόταν από πίσω. Κάποιο συμφέρον.
Κι έτσι κι εγώ, όντας αυτιστικός, πίστευα σε μία δήθεν ευτυχία.
Όμως ήρθε η ώρα μου κι εμένα:
Περπατώ στην παραλία. Ο Μιχάλης, γνωστός της κόρης μου, πάνω κάτω στην ηλικία μου, κρατά μια πέτρα στο χέρι του. Ολόλευκη. Σχήμα καρδιάς.
«Έλα, Ελπιδούλα! Έλα εδώ. Σου χαρίζω την καρδιά μου. »
Αγκαλιάζει εκείνος το παιδί μου. Και του χαρίζει την καρδιά του. Από πέτρα. Το μωρό μου την παίρνει με χαρά.
Κεραυνός χτυπάει το κορμί μου.
Εικόνες. Θανατηφόρες. Πάντα σκέφτομαι έτσι. Αποσπασματικά και εικονικά.
1. Η καρδιά ενός άντρα στην ηλικία του πατέρα μιας εξάχρονης πιτσιρίκας. Σημαίνει απαγορευμένος έρωτας.
2. Καρδιά πέτρινή. Σημαίνει χωρίς αισθήματα του άντρα που τη χαρίζει.
3. Αγγίγματα. Σημαίνει μετάδοση του ιού.
4. Ιός. Σημαίνει θάνατος. Έτσι μου τον έμαθαν τα Μέσα. Ο Μιχάλης γίνεται δολοφόνος.
5. Παράβαση του κανόνα των δύο μέτρων. Σημαίνει παρανομία. Τηρώ και το κομμα των νομων.
6. Πατέρας. Σημαίνει προστασία.
7. Συμπέρασμα. Δράση που σημαίνει άμεση δράση.
Πήρα με βία το παιδί μου.
Έδιωξα τον Μιχάλη.
Πέταξα την πέτρα όσο πιο μακριά μπορούσα. Στη θάλασσα.
Ξέπλυνα με λύσσα τα χέρια μου και τα δικά της. Της γλυκιάς μου.
Εξάχρονης.
Κόρης.
Πέντε μέρες έχω να κοιμηθώ. Έχω τύψεις. Γιατί δεν μου αρέσουν τα πρόσωπα. Δεν μου αρέσουν τα μέτρα. Θέλω πίσω τις μάσκες.
Ποτέ δε μου άρεσε τίποτα. Το μυαλό μου γυρίζει στα παιδικά μου χρόνια. Τότε που ήμουν το πείραμα. Το λάθος. Η μέλλουσα διαγραφή. Ο αταίριαστος. Και όταν ανάσανα με τα νέα δεδομένα των μέτρων που μου ταίριαξαν γάντι….
Ήρθε ο Μιχάλης. Να με προσγειώσει ξανά.
Συγγνώμη Μιχάλη. Συγχώρεσέ με, σε παρακαλώ.
Φταίνε οι μάσκες.
Θέλω πίσω τις μάσκες!
Για να φορέσω…
Πρώτος…
Εγώ…
Καληνύχτα σας.

Εμπνευσμένος από τη συνομιλία μου με έναν αυτιστικό φίλο μου από άλλη χώρα για το πώς αντιλαμβάνεται τα δρώμενα σχετικά με τον κορωνοιό. Μόλις του είπα θα γράψω για εκείνον γέλασε ξανά. Κοινοποιήστε το! Διαδώστε το! Είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε. Είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω για όλους τους αυτιστικούς φίλους μου από όλο τον κόσμο. Ελπίζω να είμαι αντάξιος της φωνής τους…
Σας ευχαριστώ.
ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ:
Υπάρχουν άνθρωποι που επιλέγουν τη σιωπή.
Υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν να μιλήσουν.
Υπάρχουν άνθρωποι που υποφέρουν πιο πολύ απο κάποιους άλλους που μιλούν με κάθε μέσο…

Μποχατζιάρ Σπ. Ευάγγελος
Λογοθεραπευτής, Ειδικός Παιδαγωγός – Ιrlen Diagnostician – Clinic Director – trainer, INPP S. P.