Μιλώντας στο 7Life, η Natasha, από το Penrith του Σίδνεϊ, αποκάλυψε ότι την πρώτη φορά που είδε το μωρό της έμεινε με το στόμα ανοιχτό καθώς ήταν πρησμένο, μελανιασμένο και καλυμμένο με μικροσκοπικούς όγκους. «Σαν να είχε παίξει μποξ» είπε χαρακτηριστικά.
Το αγοράκι γεννήθηκε με συγγενή οξεία μυελογενή λευχαιμία (ΟΜΛ), μια σπάνια ασθένεια που επηρεάζει μόλις μία στις 5 εκατομμύρια γεννήσεις και, δυστυχώς, ο μικρός Ashton ήταν μία από τις πιο σοβαρές περιπτώσεις.
Οι γιατροί τότε, έδωσαν τη χαριστική βολή στους γονείς , λέγοντάς τους ότι είχαν δύο επιλογές. Να προχωρήσουν σε χημειοθεραπεία με κίνδυνο το μωρό τους να πεθάνει ή να μην κάνουν τίποτα και να χάσουν το παιδί τους.
Για τους γονείς, η απόφαση να προχωρήσουν σε χημειοθεραπεία δεν ήταν εύκολη. «Πώς θα μπορούσε το μικροσκοπικό του σώμα να αντέξει μια τόσο απαίσια θεραπεία; Σκεφτήκαμε πόσο σκληρή είναι πραγματικά η ζωή», είπε η μητέρα. Στο τέλος, το ζευγάρι αποφάσισε να του δώσει «κάθε ευκαιρία μάχης».
«Αλλά δεν μπορούσα να είμαι δίπλα του την ώρα που έκανε χημειοθεραπεία. Δεν ήθελα να βλέπω να τον δηλητηριάζουν σε μια προσπάθεια να τον κάνουν καλύτερα. Δεν ήθελα να δεθώ πολύ με τον γιο μου σε περίπτωση που συνέβαινε κάτι», εξομολογήθηκε η Natasha και παραδέχτηκε ότι πέρασε κάποιες πολύ σκοτεινές μέρες και μάλιστα άρχισε να προετοιμάζεται ψυχολογικά για την κηδεία του γιου της.
Αλλά λίγες μέρες μετά τη θεραπεία, ο Ashton άνοιξε τα μάτια του και κοίταξε την μαμά του με ένα βλέμμα, το οποίο εκείνη εξέλαβε σαν μια δήλωση ότι θα βάλει τα δυνατά του για να ζήσει.
Μετά από 12 μήνες μάχης με την ασθένεια και πολυάριθμους γύρους θεραπείας, ο Ashton εξακολουθεί να χαμογελάει. Τώρα έχει περάσει πάνω από 250 ημέρες στο νοσοκομείο και έχει τελειώσει επίσημα τη χημειοθεραπεία.
«Παρόλο που έχει περάσει τόσες δυσκολίες είναι ένα πολύ χαρούμενο και ζωηρό παιδάκι που όλο χαμογελά» λένε οι γονείς του.
Πηγή: 7news.com.au
