Δώρα Χρυσικού: Όταν η ηθοποιός που συγκλόνισε με τη μάχη της με τον καρκίνο φιλοξενούσε πρόσφυγες στο σπίτι της
Συγκίνησε η συνέντευξη της Δώρας Χρυσικού στον Άρη Καβατζίκη και στην κάμερα του «Πάμε Δανάη», όπου η γνωστή ηθοποιός αποκάλυψε την άγνωστη περιπέτεια με τον καρκίνο.
Η «Αρετή Καρπερνάρου» από τη σειρά «Η Γη της Ελιάς» εξομολογήθηκε μεταξύ άλλων πως «αυτή τη στιγμή κάνω χημειοθεραπείες, είμαι προς το τέλος και έχω ακόμα δύο από το σύνολο των έξι. Τον Μάϊο διαγνώστηκα με καρκίνο των ωοθηκών κι έκανα δύο πολύ δύσκολες επεμβάσεις. Η δεύτερη ήταν πάρα πολύ δύσκολη, διήρκησε 9 ώρες και μου αφαίρεσαν ό,τι είχα και δεν είχα… Μήτρα, ωοθήκες, λεμφαδένες, λέγεται ολική υστερεκτομή. Μου αφαίρεσαν και τη χολή προληπτικά. Ήταν μία δύσκολη κατάσταση και είναι πολύ σοκαριστικό για έναν άνθρωπο τόσο συνεπή στις εξετάσεις του».
Η Δώρα Χρυσικού εξομολογήθηκε ότι από την αρχή της περιπέτειάς της είχε μεγάλο πείσμα και δύναμη που δεν ήξερε ότι τα έχει. «Έδωσα και δίνω μία πολύ σκληρή μάχη και την έχω κερδίσει. Η αρρώστια δεν θα μου πάρει αυτό που είμαι» είπε χαρακτηριστικά.
Μάλιστα, όπως αποκάλυψε όταν ανακάλυψε ότι έχει καρκίνο, ήταν σε διαδικασία εξωσωματικής. «Ο γιατρός μου τότε είδε κάτι εκεί που δεν του άρεσε. Ο καρκίνος των ωοθηκών είναι ένας δύσκολος καρκίνος γιατί δεν δίνει σήμα. Επί της ουσίας ένα αγέννητο παιδί, έσωσε τη ζωή μου» σημείωσε.
Λίγο μετά την αποκάλυψη της Δώρας Χρυσικού, η στενή της φίλη και συνεργάτιδα Ζέτα Δούκα, έκανε μια ανάρτηση στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram και εξέφρασε τη χαρά της.
«Αυτό το κορίτσι το υπέροχο, το δυνατό και ειλικρινές, που μου στάθηκε όσο ελάχιστοι όλον αυτό τον καιρό κι έβαλε πλάτη χωρίς να υπολογίζει συνέπειες, το αγαπώ πολύ, χρόνια τώρα. Δώρα μου, είσαι αξιοθαύμαστη. Περαστικά σου μάτια μου!» ανέφερε σε story της.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η Δώρα Χρυσικού, παράλληλα με την επαγγελματική της δραστηριότητα, έχει έντονη εθελοντική δράση, έχοντας δουλέψει στο πρόγραμμα του ΚΕΘΕΑ Στροφή στις Φυλακές της Αυλώνες με ανήλικους χρήστες, καθώς και στον Σύλλογο Φλόγα, που βοηθά παιδιά που πάσχουν από Νεοπλασματική Ασθένεια.
Ακόμη, το 2016, είχε φιλοξενήσει στο σπίτι της δύο πρόσφυγες από τη Συρία και το Αφγανιστάν. «Οτιδήποτε αφορά τη χώρα και την ελληνική κοινωνία δεν μπορώ να κάθομαι και να το παρακολουθώ από τον καναπέ μου (…). Κατεβαίνω σε πορείες, οργανώνω δράσεις, βοηθάω όσο μπορώ. Δεν μπορώ να υπάρξω αλλιώς. Ετσι, μια μέρα πήρα δύο σακούλες με τρόφιμα, κατέβηκα στο λιμάνι και έκτοτε βρίσκομαι εκεί κάθε βράδυ κάνοντας τη βάρδια από τις 12 το βράδυ έως τις 5 το πρωί. Προσέχω αν όλα λειτουργούν εύρυθμα, φτιάχνω γάλα για τα μωρά που ξυπνούν, ενημερώνω κάποιον γιατρό για έκτακτα περιστατικά (…). Η επιθυμία μου να ανοίξω το σπίτι μου και να φιλοξενήσω πρόσφυγες ξεκίνησε από την πρώτη μέρα που πάτησα το πόδι μου στον Πειραιά. Τα παιδιά τα φιλοξενώ πάνω από δύο μήνες και είναι πλέον οικογένειά μου. Αυτοί οι δύο άνθρωποι μου έχουν δώσει πολλά περισσότερα απ’ όσα τους έχω δώσει εγώ. Εχουν χαράξει μέσα μου έναν νέο δρόμο σε σχέση με κομμάτια του εαυτού μου που βρίσκονταν σε ύπνωση. Πριν από τα παιδιά αυτά νόμιζα ότι είμαι ένας άνθρωπος χωρίς ψυχραιμία και υπομονή, ένας συγκεκαλυμμένα τρυφερός άνθρωπος. Ο Χασάν και ο Ραχίν έχουν ενεργοποιήσει, έχουν φωτίσει πλευρές του εαυτού μου. Εχουν καταφέρει να δώσουν στις λέξεις αξιοπρέπεια, δύναμη, πίστη και αισιοδοξία την πραγματική τους υπόσταση. Εχουν μπορέσει να με κάνουν καλύτερο άνθρωπο και όταν φύγουν θα μου στοιχίσει πολύ. Είναι συγκλονιστικό να βλέπεις κάθε πρωί πρόσωπα χαμογελαστά και να ακούς μια καλημέρα μέσα σε έναν κόσμο σαν τον δικό μας, έναν κόσμο που καταρρέει», είχε δηλώσει για τη φιλοξενία προσφύγων στο Πρώτο Θέμα.