Ένα σωρό περιπτώσεις το τελευταίο διάστημα δείχνουν κάτι πολύ ανησυχητικό: Κάποιες φορές οι Αρχές δε νοιάζονται καθόλου για τις καταγγελίες που κάνουν οι γυναίκες.

Τώρα διάβασα ένα μήνυμα γυναίκας που έφυγε απ’ το σπίτι της με τα παιδιά της καθώς ο άντρας της προσπαθούσε να τη πνίξει, και της φώναζε «αν φύγεις, θα σε σκοτώσω!». Όταν πήγε στην αστυνομία, λέει η ίδια, οι αστυνομικοί μάλλον δεν πήραν και πολύ σοβαρά το θέμα και την απέτρεψαν απ’ το να υποβάλλει μήνυση.

Πριν λίγο καιρό μάθαμε ότι η φοιτήτρια στη Ρόδο, η Ελένη Τοπαλούδη, είχε προσπαθήσει να καταγγείλει το βιασμό τηςπριν από ένα χρόνο, αλλά οι αστυνομικοί φέρονται να την αποθάρρυναν. Την ξαναβίασαν και όταν προσπάθησε να αντισταθεί τη σκότωσαν.

Χτες μάθαμε ότι ένας πατέρας σκότωσε την κόρη του γιατί τα είχε με Αφγανό. Όμως σύμφωνα με πληροφορίες οι εντάσεις ανάμεσα στον πατέρα και την κόρη ήταν συνεχείς και η κόρη του Αγγελική Πέτρου είχε καταφύγει στον εισαγγελέα για να ζητήσει προστασία απ’ τον πατέρα της. Τι έπραξε ο/η εισαγγελέας δεν το ξέρουμε, πάντως η κοπέλα όχι μόνο δεν προστατεύτηκε αλλά δολοφονήθηκε με πρωτοφανή αγριότητα απ’ τον ίδιο άνθρωπο που είχε καταγγείλει για κακοποίηση.

Αντί να ενθαρρύνονται όλες οι γυναίκες να ζητούν βοήθεια, αποθαρρύνονται κι αυτές που το κάνουν.

Τι μήνυμα δίνουν όλα αυτά στις γυναίκες που σκέφτονται να ζητήσουν βοήθεια και προστασία; Αν δολοφονήθηκαν γυναίκες που βρήκαν το θάρρος και κατήγγειλαν αυτούς που τις κακοποίησαν, αναρωτιέται κανείς τι τραβάνε αυτές που δεν τόλμησαν τελικά να μιλήσουν.

Κατά σύμπτωση μέσα στις γιορτές μάθαμε την κατάληξη μιας τέτοιας ιστορίας. Η Σύρμω Κανλίδου, την οποία αναζητούσε για δύο μήνες η Νικολούλη, ήταν θύμα ενδοοικογενειακής βίας. Δεν είχε τολμήσει να καταγγείλει τον άντρα της κι εξαφανίστηκε. Δυστυχώς, δεν έφυγε για να ζήσει τη ζωή της μακριά του, αλλά για να κρεμαστεί από ένα δέντρο. Στο μυαλό της ήταν ίσως η μόνη λύση.

Το πρόβλημα είναι ότι οι άλλες περιπτώσεις -που θυμίζω πως έγιναν μόλις τον τελευταίο μήνα- δείχνουν κάτι τρομακτικό: Ίσως να μην ήταν μόνο στο μυαλό της Σύρμως Κανλίδου το ότι δε θα τη βοηθούσε η αστυνομία κι ο/η εισαγγελέας.

Άνθρωποι που ξεπερνούν τον εαυτό τους και φτάνουν στο αστυνομικό τμήμα για να καταγγείλουν αυτόν που ξέρουν πως μπορεί να τους κακοποιήσει ξανά ή/και σκοτώσει πρέπει να ακούγονται και να προστατεύονται.

Υπάρχει μια εξοργιστική δυσπιστία, ίσως και αδιαφορία, προς τις γυναίκες που καταγγέλουν άντρες, και ακόμα περισσότερο αν είναι μέλος της οικογένειάς τους. Δεν ξέρω και δε με νοιάζει αν φταίει η πατριαρχία, η δημοσιοϋπαλληλίστικη αδράνεια ή σκέψη πως «έλα μωρέ, οικογένεια είναι, θα τα ξαναβρούνε», ή η βλακεία του καθενός.

Αυτή η δυσπιστία πλέον αποκαλύπτεται καθημερινά, και σίγουρα δεν δικαιολογείται απ’ το ότι κάποιες γυναίκες είπαν κάποτε ψέματα (εξάλλου το ποσοστό τους επί των καταγγελιών είναι αμελητέο).

Η δε αδιαφορία γίνεται, ενίοτε, θανάσιμα επικίνδυνη. Οι καταγγελίες πρέπει να λαμβάνονται σοβαρά υπόψη. Πρέπει να ενθαρρύνονται να καταγγείλουν κι αυτές που δεν το παίρνουν απόφαση, κι όχι να αποθαρρύνονται όσες το παίρνουν. Για να μην έχουμε κάθε τόσο μια αντίστοιχη Σύρμω, Ελένη, Αγγελική…