Άρθρογραφία

Μεγαλώνεις αυτιστικό παιδί στην Ελλάδα; Ατύχησες!

Μιά σχεδόν απαρατήρητη κοινωνική πρόκληση

Μια καλή φίλη, μητέρα ενός υπέροχου και ευφυέστατου αυτιστικού παιδιού, μου άνοιξε πρόσφατα την καρδιά της. Κυρίως όμως μου άνοιξε τα μάτια σχετικά με τον αυτισμό και τις δυσκολίες που έχει μια οικογένεια με αυτιστικό παιδί στην Ελλάδα. Βλέπετε,ανήκω στους πολλούς και τυχερούς που δεν αντιμετωπίζω τέτοια προβλήματα και γι’ αυτό δεν ήμουν ενήμερος…

Γολγοθάς
Το να μεγαλώνουν οι γονείς ένα αυτιστικό παιδί είναι ένας γολγοθάς. Την 1η φορά που κάποιοι από το οικείο περιβάλλον ψελλίσουν κάτι για αυτισμό του παιδιού, τα συναισθήματα επιβάλλονται στη λογική. Γεννιέται μια ανάγκη να εξορκιστεί το κακό. Μια άμυνα που συχνά εξελίσσεται σε επίθεση.

Μα ο σπόρος του προβληματισμού φυτρώνει.Ακολουθούν επισκέψεις στους «ειδικούς». Στην περίπτωση που το παιδί έχει αυτισμό Υψηλής Λειτουργικότητας συνήθως δε γίνεται εύκολα αντιληπτό.Η οικογένεια επιβαρύνεται οικονομικά και συναισθηματικά, καθώς και οι «ειδικοί» αδυνατούν ναομονοήσουν σε ζητήματα συμπεριφορών και στάσεων.Το παιδί μεγαλώνει με προβλήματα προσαρμογής και οι γονείς σχεδόν μισότρελοι από την αδυναμία να κατανοήσουν τί συμβαίνει στο αγγελούδι τους και φέρεται τόσο παράξενα, τόσο διαφορετικά…

Το να μεγαλώνεις ένα αυτιστικό παιδί στην Ελλάδα είναι μια ατελείωτη ανηφόρα. Τα αυτιστικά άτομα στην Ελλάδα είναι κυριολεκτικά αποκλεισμένα από τη ζωή. Η χώρα μας κατέχει τη θλιβερή πρωτιά, ως η πιο αποτυχημένη στην ΕΕ σε ό,τι αφορά στην παροχή υπηρεσιών σε άτομα με αυτισμό.

Πολλές συμπεριφορέςαποδεικνύουν ότι η Ελληνική απέχει πολύ από το να χαρακτηριστείσύγχρονη κοινωνία: αρνητικά σχόλια, επικριτικές ματιές, κοινωνικός αποκλεισμός του παιδιού και της οικογένειας. Παρακάμπτω αυτές τις κάφρικες συμπεριφορέςγια να φτάσω στην κρίσιμη ώρα που το παιδί αυτό πρέπει να πάει στο σχολείο.

Σε τί σχολείο;
Στην Ελλάδα υπάρχουν μόνο 2 κατηγορίες σχολείων:Ειδικό ή τυπικό.Τα αυτιστικά παιδιά από την μια δεν εντάσσονται στατυπικά σχολεία και από την άλλη απομονώνονται στα ειδικά.

Έτσι αρχίζει το μαρτύριο με τις ειδικές επιτροπές.Το συμπέρασμα για το παιδίθα βγει μέσα από μία μόνο συνάντηση με ειδικούς, με τους γονείς να εύχονται εκείνη τη στιγμή το παιδί τους να είναι συνεργάσιμο,να μη δει τη μάζωξη ως αστείο.Τα παιδιά δεν κατανοούν τη σπουδαιότητα αυτής της εξέτασης που θα βάλει πάνω τους ταμπέλαγια μια ολόκληρη ζωή…

Διαβάστε:  Τα καλύτερα παιχνίδια για παιδιά με αυτισμό

Αν το πόρισμα γράφει τυπικό (κανονικό)σχολείο, η πρόκληση είναι μεγάλη. Εκεί, το παιδί αντιμετωπίζεται ως προβληματικό. Τίθεται στο περιθώριο από τα άλλα παιδιά, αλλά και από δασκάλους που συχνά το βλέπουν ως πρόβλημα στην εργασιακή τους καθημερινότητα.

Αν το πόρισμα γράφει ειδικό σχολείο, οι γονείς έχουν το δικαίωμα να αρνηθούν. Έτσι όμως απομακρύνουν την πιθανότητα παράλληλης στήριξης για το παιδί στο τυπικό σχολείο.Η Ελλάδα έχει ειδικά σχολεία με άθλιες εγκαταστάσεις, αίθουσες κλουβιά, ελάχιστο υπαίθριο χώρο, πολλή βρωμιά και τριτοκοσμικά εργαστήρια.Κάγκελα παντού και πόρτες κλειδωμένες, όπως επιτάσσει η υπανάπτυκτη λογική που προτιμά τη φυλακή από την ελευθερία με κινδύνους.

Μέσα στα ειδικά σχολεία παρέχονται μόνο 2 ειδικότητες και φοιτούν παιδιά που είναι πάνω από 18. Στο ειδικό σχολείο Πεύκων Θεσσαλονίκης, πέρυσι αποφοίτησε μαθητής ετών 24 (και μιλάμε για γυμνάσιο). Δεν θα περίμενε κανείς περισσότερα από μια χώρα που αδυνατεί να κατανοήσει ότι η παιδεία είναι η πιο σταθερή και σίγουρη επένδυση…

Στην Ελλάδα, το ρόλο του προστάτη, του φάρου και του στυλοβάτη του αυτιστικού παιδιού παίζει μόνο ο ήρωας γονέας. Απομονωμένος, παρατημένος στην ανηφόρα του, να παλεύει τη σκληρότητα και την άγνοια που απειλούν το παιδί του από όλες τις μεριές. Και όλα αυτά, με τη διαρκή σκέψη: «τί θα απογίνει όταν δεν θα είμαι πια εδώ;». Σκέψη που δεν θα γεννιόταν, αν η Πολιτεία αντιμετώπιζε τον αυτισμό, όπως άλλες προηγμένες χώρες.

Λύση
Σε άλλες χώρες γίνεται συστηματική προσπάθεια αποκωδικοποίησης των δεξιοτήτων τέτοιων παιδιών μέσα σε ειδικά διαμορφωμένο σχολικό περιβάλλον. Εντοπίζεται ο τομέας που το παιδί έχει κλίση και ακολουθεί μεθοδική εκπαίδευση με άξονα τις δεξιότητες. Σε αυτές τις χώρες καταφέρνουν να αναδείξουν λαμπρούς επιστήμονες από τη δεξαμενή τέτοιων παιδιών που συχνά είναι ιδιαίτερα ευφυή.

Διαβάστε:  Πρώιμη ανίχνευση της διαταραχής του Αυτιστικού Φάσματος - Ο ρόλος του παιδιάτρου | της κας Ελένης Καραντανά

Οι μαθητές με αυτισμό έχουν τα ίδια δικαιώματα στην εκπαίδευση με τους υπόλοιπους μαθητές, με βάση τη Σύμβαση για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία και το Πρωτόκολλο που τη συνοδεύει.Η Βουλή κύρωσε τη Σύμβαση και το Πρωτόκολλο το 2012. Πλέον απαιτείται νέα νομοθετική παρέμβαση που θα παρέχει στα αυτιστικά παιδιά πρόσβαση στην Παιδεία επί ίσοις όροις.

Είναι χρέος της Πολιτείας να διαμορφώνει σχολεία που θα δέχονται και μαθητές με αυτισμό. Τέτοιο νομοσχέδιο είχε τεθεί σε διαβούλευση το 2014, αλλά ανεκόπη η ψήφισή του λόγω των έκτακτων εκλογών.

Ο νέος νόμος πρέπει να προβλέπει ότι το παιδί με αυτισμό θα μπορεί να φοιτήσει στο σχολείο της γειτονιάς του, δηλαδή να θέτει προϋποθέσεις ένταξης αυτών των παιδιών σε όλα τα σχολεία.Η ένταξη αυτών των μαθητών στην κοινωνία επιτυγχάνεται μόνο με συνεκπαίδευση με τα υπόλοιπα παιδιά και όχι με αποκλεισμούς.Σε κάθε περίπτωση, η εκπαίδευση οφείλει να προσαρμόζεται στις ανάγκες και στις ιδιαιτερότητες των μαθητών και όχι το αντίστροφο. Αυτό βέβαια επιτάσσει πρόνοια για παράλληλη στήριξη με ειδικούς παιδαγωγούς σε κάθε σχολείο που έχει μαθητή(ές) με αυτισμό.

Το θέμα του αυτισμού εντείνεται ραγδαία, οπότε οφείλουμε σαν κοινωνία να δράσουμε άμεσα.

Παλαιότερες έρευνες έδειξαν ότι 4-5 άτομα σε κάθε 10.000 έχουν κλασικό αυτισμό, και περίπου 20 σε κάθε 10.000 παρουσιάζουν τάσεις. Πρόσφατες έρευνες στην Ευρώπη εντοπίζουν 58 αυτιστικά άτομα ανά 10.000. Τελευταίες μελέτες στην Αμερική αναφέρουν ότι 1 ανά 88 παιδιά διαγιγνώσκεται με αυτισμό (!).

Το θέμα είναι προφανώς κοινωνικό και μας αφορά όλους. Ο βαθμός που ευαισθητοποιούμαστε και ο τρόπος που θα το αντιμετωπίσουμε μας χαρακτηρίζει σαν κοινωνία αλλά και σαν άτομα.

Πηγή
www.point4023.gr
Αντιστοιχισμένο

Σχετικά Άρθρα

Back to top button