Της Mαρίας Τσιμπινού Ψυχολόγου MBPsS-Ομαδικής Αναλύτριας

Όταν αναφερόμαστε στη λέξη  «καρκίνος» περιγράφουμε μία ομάδα νοσημάτων, που η αιτία τους σχετίζεται με τα κύτταρα. Η νόσος αναφέρεται στην χωρίς προγραμματισμό, ανάπτυξη κυττάρων του οργανισμού, που ήταν φυσιολογικά, μέχρι τη στιγμή της έναρξης της διαδικασίας καρκινογένεσης.

Ο καρκίνος του μαστού είναι μια μορφή καρκίνου που μπορεί να παρουσιαστεί και σε άντρες και σε γυναίκες με μεγαλύτερη συχνότητα στις γυναίκες. Ουσιαστικά προκαλείται από ανεξέλεγκτο πολλαπλασιασμό παθολογικών κυττάρων που ως αποτέλεσμα προκαλούν το σχηματισμό κακοήθους όγκου στην περιοχή του μαστού.

Το στήθος αποτελεί σύμβολο σεξουαλικό, μητρικό και αισθητικό.Όταν λοιπόν η γυναίκα συνειδητοποιεί πως ενώ θέλει να ζήσει, μπορεί λόγω της νόσου να κινδυνεύσει να απωλέσει την πρότερη εικόνα της, αυτό την καταρρακώνει. Αυτό δεν σχετίζεται απλά με την απώλεια μέλους αλλά με ένα συνδυασμό πραγμάτων όπως 1) Το ότι δεν θα είναι πλέον επαρκής ως μητέρα τροφός 2) Ότι η σεξουαλικότητά της πληγώνεται, εφόσον το στήθος αποτελεί ίσως το πιο σημαντικό λιβιδινικό σύμβολο 3) Η όλη διαδικασία θεραπευτικών παρεμβάσεων μέσω της χημειοθεραπείας πληγώνει την εξωτερική εμφάνιση με τη απώλεια μαλλιών και τα συμπτώματα κόπωσης, ζάλης και εμμέτου.

Όλα αυτά επιφέρουν μια κατάσταση ψυχολογική που αμφιταλαντεύεται στο κομμάτι της αβοηθητότητας από τη μια και της παντοδυναμικής αίσθησης ότι όλα θα ξεπεραστούν από την άλλη. Στην πρώτη περίπτωση το άτομο αισθάνεται απόγνωση, φοβάται, ντρέπεται, δυσκολεύεται στο να κυκλοφορήσει ελεύθερα, φορώντας μαντήλια, περούκες και δεν μπορεί εύκολα να συζητήσει για το πρόβλημα υγείας του. Έτσι, πολλές φορές απορρίπτει τα συγγενικά-φιλικά πρόσωπα που θέλουν να βοηθήσουν και καταφεύγει στη θρησκεία. Στον πατέρα Θεό που μπορεί να πράξει τα αδύνατα. Εκεί μέσω της πίστης ακουμπούν τις αγωνίες, το φόβο, την απόγνωση και ελπίζουν στη σωτηρία.

Σε αντίθετη περίπτωση, οι πάσχοντες δύνανται ν’ απελευθερώνουν έναν απίστευτο θυμό προς το Θεό που μέχρι τώρα πίστευαν και προσεύχονταν χρησιμοποιώντας τη γνωστή φράση ΄΄γιατί σε ‘μένα΄΄. Νιώθουν προδωσία από μια πατρική φιγούρα και ίσως αισθάνονται πως η αβοηθητότητά τους οφείλεται στην εγκατάλειψη αυτή.

Στην περίπτωση της παντοδυναμίας το άτομο έχει καλύψει και ίσως μετατρέψει το φόβο σε μια δύναμη που πηγάζει από έναν ανεξέλεγκτο θυμό. Έναν θυμό απέναντι στον εαυτό που μπορεί να μην φρόντιζε τα παλαιότερα χρόνια, απέναντι στους υγιείς απρόσεκτους με την υγεία ανθρώπους και στο σύμπαν για το μοιραίο της κατάστασής τους.Είναι σαφές πως ο θυμός ως συναίσθημα κινητοποιεί τους ανθρώπους, ενώ η απάθεια τους ακινητοποιεί!