Τα περισσότερα άτομα δεν αυτοκτονούν, κατά την κοινή πεποίθηση, όταν είναι πολύ μελαγχολικά ή απομονωμένα. Συνηθέστερα, το σχέδιο αυτοκτονίας εκτελείται, τη χρονική περίοδο, που το άτομο δείχνει να έχει επανακτήσει τις δυνάμεις του, ψυχικές και σωματικές. Η αυτοκτονία δεν προβλέπεται. Υπάρχουν, ωστόσο, ενδείξεις και παράγοντες που μας βοηθούν να αναγνωρίσουμε έναν άνθρωπο σε κίνδυνο. Η αυτοκτονία δεν είναι λύση αλλά αδιέξοδο.

Παράγοντες υψηλού κινδύνου

• Αναγκαστική αλλαγή τρόπου ζωής (π.χ. στράτευση, φοίτηση σε εκπαιδευτικό ίδρυμα μακριά από τον τόπο κατοικίας κ.α.).
• Αποχωρισμός από οικεία πρόσωπα (π.χ. ερωτικό σύντροφο, γονείς, φίλους κ.α.).
• Χρήση ψυχοτρόπων ουσιών (π.χ. αλκοόλ, ναρκωτικές ουσίες, υπνωτικά κ.α.).
• Οικονομικά προβλήματα (ειδικότερα η ξαφνική απώλεια οικονομικής ισχύος ή η μακρόχρονη οικονομική εξαθλίωση).
• Προβλήματα στο κοινωνικό περιβάλλον (π.χ. λόγω θανάτου, χωρισμού, δικαστικών διαμαχών κ.α.).
• Θάνατος προσφιλούς προσώπου (χαμένο αίσθημα ελπίδας).

Ενδείξεις απόπειρας αυτοκτονίας

• Ακαδημαϊκή αποτυχία (κακή επίδοση).
• Ομολογία ύπαρξης αυτοκτονικού ιδεασμού ή έμμεση συζήτηση για αυτοκτονία.
• Αποχωρισμός αγαπημένων αντικειμένων, σύνταξη διαθήκης, έκφραση επιθυμιών, που πρέπει να διευθετηθούν από άλλους.
• Σημεία κατάθλιψης, αδυναμία άντλησης ευχαρίστησης, μελαγχολικό συναίσθημα, διαταραχές ύπνου, διαταραχές όρεξης, αίσθημα απελπισίας, υπερβολική ενοχή.
• Αλλαγή συμπεριφοράς (μείωση της ακαδημαϊκής ή επαγγελματικής απόδοσης).
• Συμπεριφορές υψηλού κινδύνου (π.χ. οδήγηση με υπερβολική ταχύτητα και υπό την επήρεια αλκοόλ).
• Αυξημένη κατανάλωση αλκοολούχων ποτών ή χρήση τοξικών ουσιών.
• Κοινωνική αποξένωση.
• Ύπαρξη αυτοκτονικού σχεδίου