Περισσότεροι από έναν στους 10 Έλληνες αντιμετωπίζει κάποια σοβαρή μορφή αναπηρίας, ενώ ένας στους τέσσερις συμπολίτες μας υποφέρει από πρόβλημα υγείας που του προκαλεί τουλάχιστον μέτριο περιορισμό στις δραστηριότητές του.

Σε πρώτο άκουσμα τα ποσοστά αυτά μπορεί να φαντάζουν υπερβολικά υψηλά αν αναλογιστεί κάποιος τον προσωπικό του οικογενειακό και φιλικό περίγυρο. Οι αριθμοί, όμως, όπως στις περισσότερες περιπτώσεις έχουν διαφορετική άποψη.

Η έλλειψη υποδομών προσβασιμότητας για ΑμεΑ και η έλλειψη σεβασμού αναφορικά με τις ανάγκες τους στη χώρα μας, καθώς και ο κοινωνικός και επαγγελματικός αποκλεισμός από τον οποίον υποφέρουν, εγκλωβίζει τους συνανθρώπους μας με αναπηρίες στο σπίτι καθιστώντας τους «αόρατους» πρωτίστως για τους ίδιους τους τούς εαυτούς, ό,τι και αν αυτό σημαίνει.

Οι αριθμοί αποκαλύπτουν το τεράστιο χάσμα στα επίπεδα απασχόλησης των ατόμων με αναπηρία σε σύγκριση με τα άτομα χωρίς αναπηρία στη χώρα μας, αλλά και τον μεγαλύτερο κίνδυνο φτώχειας που αντιμετωπίζουν. Επιπλέον 8,5 στους 10 ανθρώπους με αναπηρίες αναφέρουν ότι στην εργασία τους δεν τους έχουν παρασχεθεί οι αναγκαίες προσαρμογές.