Και το όνομα της βαρύ και ασήκωτο να προκαλεί δέος σε αυτόν που το επικαλείται και είναι η μορφή της μια στοργή και είναι η μορφή της αφοσίωση .

Γιατί χαρίζοντας σου τη ζωή, πόνεσε πολύ για να τη πάρεις ..Και Εκείνη σαν ευθυντηρία έχτισε κρηπίδωμα για σένα, να στηρίζεις τη ζωή σου σαν τους κίονες απάνω ..Ο ναός της έγινες και εκείνη η θνητή που σε λατρεύει.

Ατσάλινη μορφή της έδωσε η φύση … να αντέχει τα δεινά που θα έρθουν στο διάβα σου και τα χέρια της τα άφηνε ελεύθερα να σηκώνει τους βράχους που θα σου κλείσουνε το δρόμο.

Πάντα θα κλαίει από χαρά πάντα θα κλαίει από λύπη, τα δάκρυα της θα φέρουνε μορφή ,να σου θυμίζουν πως δίπλα της σε κράτησε και ως γεννηταρούδι της ευγνωμονούσε τον Θεό για αυτό το Δώρο .

Και εκείνη ύφαινε τα βράδια σου μεταξωτά υφάδια για να τα απλώνει στα μονοπάτια σου μη πέσεις και χτυπήσεις και για τα όνειρα σου δούλευε νυχθημερόν για να τα καταφέρεις.

Γιατί ατσάλινη μορφή της έδωσε η φύση ..να μένει ανεξίτηλη μέσα σου .

Μεγαλώνοντας δεν την χρειάζεσαι όμως κομμάτια της για πάντοτε θα κουβαλάς ,κομμάτια της όπως αγάπη, στοργή, αγκαλιά μα και ανασφάλεια και φόβους, σου έδωσε τα δικά της θεμέλια καθώς γκρέμισε τα δικά της .