Το παιδί που δεν κατάλαβε κανείς…
Το πιο κάτω κείμενο/ποίημα το έγραψε η Kathy Winters, μητέρα ενός αγοριού με αυτισμό. Ένα κείμενο από ένα παιδί με αυτισμό για να καταλάβουμε όλοι μας, μικροί και μεγάλοι, μέσα από τα λόγια του πως νιώθει καθημερινά…
Γεννήθηκα με δέκα δάχτυλα στα χέρια και δέκα δάχτυλα στα πόδια.
Όμως κάτι είναι διαφορετικό, κάπου στο νου μου
Και τι είναι αυτό, κανείς δεν ξέρει.
Είμαι το παιδί που κάνει το δικό του αγώνα στο σχολείο
Αν και όλοι λένε ότι είμαι απόλυτα έξυπνος.
Λένε πως απλώς είμαι τεμπέλης – «μπορεί να μάθει, αν προσπαθήσει» –
Όμως εγώ απλώς δεν ξέρω από πού να αρχίσω.
Είμαι το παιδί που δεν θα φορέσει τα ρούχα
που με πληγώνουν ή που ενοχλούν τα πόδια μου.
Τρέμω τους δυνατούς, ξαφνικούς ήχους
και δεν μπορώ να διαχειριστώ πολλές μυρωδιές
και γεύσεις – υπάρχουν λίγα φαγητά που θα έτρωγα.
Είμαι το παιδί που δεν μπορεί να πιάσει τη μπάλα
Και τρέχει μ’ έναν αλλόκοτο τρόπο.
Είμαι ο τελευταίος επιλαχών στην ομάδα
Και μαζεύομαι καθώς κάθομαι εκεί και περιμένω.
Είμαι το παιδί με το οποίο κανείς δεν θα παίξει
το παιδί που γίνεται θύμα εκφοβισμού και πειραγμάτων.
Προσπαθώ να ενσωματωθώ και θέλω να με συμπαθούν
Αλλά τίποτα απ’ όσα κάνω δεν φαίνεται να ικανοποιεί τους άλλους.
Είμαι το παιδί που έχει εκρήξεις και παράξενες συνήθειες
Ακόμα και σε πράγματα που φαίνονται όμορφα ή απλώς κοινότυπα
Ποτέ δεν θα μάθεις πώς πανικοβάλλομαι μέσα μου
Όταν χάνομαι στο θυμό και το φόβο μου.
Είμαι το παιδί που θυμώνει και είναι ανήσυχο.
Παρόλο που συνεχώς μου λένε να κάθομαι ακίνητος και να είμαι καλός.
Πραγματικά, πιστεύεις ότι επιλέγω το να βγαίνω εκτός εαυτού;
Δεν ξέρεις ότι θα το έκανα αν μπορούσα;
Είμαι το παιδί με τη ραγισμένη καρδιά
Ακόμη κι αν συμπεριφέρομαι σα να μη με νοιάζει στ’ αλήθεια.
Ίσως υπάρχει ένας καλός λόγος για τον οποίο ο Θεός με έκανε έτσι –
Ίσως υπάρχει κάποιο μήνυμα που θέλει να μοιραστεί
Είμαι το παιδί που έχει ανάγκη να το αγαπάτε
Να το αποδέχεστε και να το εκτιμάτε
Είμαι το παιδί που δεν το κατάλαβαν ποτέ
Ναι, είμαι διαφορετικός – κι όμως, τόσο ίδιος με εσένα.
«The Misunderstood Child» by Kathy Winters
I am the child that looks healthy and fine.
I was born with ten fingers and toes.
But something is different, somewhere in my mind.
And what it is, nobody knows.
I am the child who struggles in school.
Though they say I’m perfectly smart.
They tell me I’m lazy – can learn if I try –
But I don’t seem to know where to start.
I am the child that won’t wear the clothes
Which hurt me or bother my feet.
I dread sudden noises, can’t handle most smells,
And tastes – there are few foods I’ll eat.
I am the child that can’t catch the ball
And runs with an awkward gait.
I am the one chosen last on the team
And cringe as I stand there and wait.
I am the child with whom no one will play –
The one that gets bullied and teased.
I try to fit in and I want to be liked,
But nothing I do seems to please.
I am the child that tantrums and freaks
Over things that seem petty and trite.
You’ll never know how I panic inside,
When I’m lost in my anger and fright.
I am the child that fidgets and squirms
Though I’m told to sit still and be good
Do you think that I choose to be out of control?
Do you think that I would if I could?
I am the child with the broken heart
Though I act like I really don’t care.
Perhaps there is a reason God made me this way –
Some message he sent me to share.
For I am the child that needs to be loved
and accepted and valued too.
I am the child that is misunderstood,
I am different – but look just like you.
By Kathy Winters – 2003
Mother of a Child who has Autism