Στέγη Υποστηριζόμενης Διαβίωσης “Το Πέταγμα”

της Λίνας Γιάνναρου

Σε αυτό το σπίτι στα Βριλήσσια η κάθε μέρα είναι μια μικρή γιορτή, όμως η Κυριακή που μας πέρασε ήταν ακόμα πιο ξεχωριστή. Ήταν η μέρα που οι ένοικοί του υποδέχθηκαν στο σαλόνι τους τη γειτονιά! Τους ανθρώπους που καθημερινά συναναστρέφονται στην πρωινή ή στην απογευματινή τους βόλτα, τους καταστηματάρχες από τους οποίους ψωνίζουν τα τρόφιμα της εβδομάδας, τον περιπτερά, την κυρία του μίνι μάρκετ, τον λαχειοπώλη. Εκείνους που, όταν πρωτομετακόμισαν στη γειτονιά, τους υποδέχθηκαν με ανοικτό μυαλό και καρδιά.

«Ήταν πράγματι πολύ συγκινητική η ανταπόκριση της γειτονιάς», λέει στην «Κ» η κ. Κούλα Ιωάννου, εκ των ιδρυτών του συλλόγου «Το Πέταγμα», που έχει στόχο τη δημιουργία δομών υποστηριζόμενης διαβίωσης για τους ενηλίκους (νέους πάνω από τα 18) με νοητική υστέρηση. Σπιτιών δηλαδή όπου τα παιδιά τους, με τη βοήθεια εξειδικευμένου προσωπικού, μαθαίνουν να λειτουργούν αυτόνομα, να «υπάρχουν» στην κοινότητα και στην κοινωνία ανεξάρτητα από τους γονείς τους, πέρα και έξω από το οικείο περιβάλλον του πατρικού. Ήταν η μοναδική απάντηση που οι ίδιοι οι γονείς βρήκαν στην παραλυτική σκέψη «τι θα απογίνουν τα παιδιά μας όταν εμείς φύγουμε».

Σήμερα «Το Πέταγμα» λειτουργεί τρεις στέγες υποστηριζόμενης διαβίωσης για νέους με νοητική υστέρηση, δύο στα Βριλήσσια σε ιδιόκτητο κτίριο και μία στην Αγία Παρασκευή, οι οποίες αυτή τη στιγμή φιλοξενούν δέκα παιδιά.

Οικογενειακή ατμόσφαιρα

«Η κάθε στέγη φιλοξενεί έως τέσσερα άτομα. Είναι μικρές, ώστε να δημιουργείται οικογενειακή ατμόσφαιρα και προκειμένου κάθε παιδί να παρακολουθεί εξατομικευμένο πρόγραμμα», λέει η κ. Ιωάννου, μητέρα της Ερικας, η οποία τα τελευταία χρόνια ζει αυτόνομη –και κυρίως χαρούμενη– στη στέγη. «Αυτό που βλέπουμε στα παιδιά είναι ότι βελτιώνονται πάρα πολύ οι δεξιότητές τους.

Μπορούν να κάνουν πολλά πράγματα μόνα τους. Και κυρίως ότι το αισθάνονται πια “σπίτι” τους, μολονότι είναι ανοικτές οι δομές, τα επισκέπτονται οι γονείς τους και τα ίδια μπορούν να επισκεφθούν τις οικογένειές τους. Ζουν με τους φίλους τους και έχουν ένα πλούσιο πρόγραμμα, το οποίο δεν θα μπορούσαν να έχουν ζώντας με τους γονείς τους. Άλλωστε, πολλοί γονείς είναι ηλικιωμένοι, ενώ άλλοι έχουν φύγει». Κρίσιμη είναι φυσικά η αλληλεπίδραση των ενοίκων με τη γειτονιά.

«Είμαστε πολύ χαρούμενοι γιατί η γειτονιά είναι πολύ κοντά στα παιδιά, μας αποδέχεται. Πάντα τους μιλάνε, έχουν μάθει τα ονόματά τους. Αυτή είναι η σύγχρονη αντίληψη για το πώς πρέπει να ζουν τα άτομα με αναπηρία. Όπως προβλέπει και η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών, τα άτομα με αναπηρία έχουν δικαίωμα να ζουν στην κοινότητα, να ενσωματώνονται».

Στο ραντεβού της Κυριακής, εκτός από την τοπική κοινωνία, έδωσαν το «παρών» εκπρόσωποι του Δήμου Βριλησσίων, του υπουργείου Εργασίας (η αναπληρώτρια υπουργός Θεανώ Φωτίου είχε επισκεφθεί πριν από λίγο καιρό «Το Πέταγμα», προκειμένου να ενημερωθεί για τη λειτουργία των στεγών υποστηριζόμενης διαβίωσης), αλλά και του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, το οποίο είχε προχωρήσει σε μεγάλη δωρεά για την ανακαίνιση του ακινήτου στα Βριλήσσια.