ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΜΕΑ

Μια ιδιαίτερα ευαίσθητη κοινωνική ομάδα που είναι παραμελημένη τόσο από την πολιτεία όσο και από τους πολίτες είναι αυτή των ατόμων με αναπηρίες.
Άτομα με αναπηρίες ή αλλιώς με “ειδικές ανάγκες” θεωρούνται όσοι έχουν μόνιμες ή προσωρινές βλάβες, ανικανότητες, αδυναμίες, αναπηρίες ή συνδυασμό των παραπάνω, και προέρχονται από φυσική, ψυχική ή νοητική ανεπάρκεια.
Τα άτομα αυτά αρχικά πρέπει να συμφιλιωθούν με την ιδιαιτερότητά τους. Αυτό γίνεται με ψυχολογική υποστήριξη, εμψύχωση από το περιβάλλον τους (οικογενειακό και κοινωνικό) αλλά και από εξειδικευμένους θεραπευτές, ανάλογα με το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν.
Οι άνθρωποι με κινητικά προβλήματα, για παράδειγμα, αντιμετωπίζουν πολλές δυσκολίες στις μετακινήσεις τους αφού δεν υπάρχουν οι κατάλληλες υποδομές ούτε στους δρόμους, ούτε στα μέσα μεταφοράς, ούτε στις δημόσιες υπηρεσίες, ούτε στα σχολεία.
Τα άτομα αυτά αισθάνονται ανεπαρκή και βιώνουν αρνητικά συναισθήματα αφού πολλές φορές, ακόμα κι αν προσπαθούν, δεν μπορούν να αυτοεξυπηρετηθούν όχι λόγω της αναπηρίας τους αλλά λόγω της έλλειψης υποδομών και προϋποθέσεων. Από την άλλη πλευρά αισθάνονται ακόμα πιο άσχημα όταν αντί της ίσης μεταχείρισης που δικαιούνται εισπράττουν το λοξό βλέμμα, το υποτιμητικό χαμόγελο, την ολοκληρωτική αδιαφορία.