Αν ο πολιτισμός μας φαίνεται στον τρόπο που φερόμαστε στα παιδιά, στους ηλικιωμένους και τα ζώα, τους αδύναμους δηλαδή αυτής της πλάσης, έχουμε αποτύχει παταγωδώς.

Πρόσεξε: Έχουμε αποτύχει παταγωδώς, δεν έχουμε πιάσει πάτο. Δυστυχώς. Ακούω, διαβάζω, βλέπω παντού, πάρα πολύ κόσμο που στο άκουσμα της «θανατικής ποινής» σκίζει τα ρούχα του, διότι λένε ότι δεν θα γίνουμε απολίτιστοι κλπ. Ωραία «τσιτάτα».

Από αυτά που τα λες και υπερηφανεύεσαι για τον πολιτισμό σου… Με τη διαφορά ότι ο μικρός Αντρέας, οι άνθρωποι στο γηροκομείο-κολαστήριο των Χανίων, τα κρεμασμένα και κακοποιημένα σκυλάκια, γατάκια κοκ δεν μπορούν να συμφωνήσουν. Βλέπεις, δεν απήλαυσαν αυτόν τον… πολιτισμό!

Το αντίθετο. Έπεσαν θύματα της βαρβαρότητας που προκαλεί η ατιμωρησία… Του πολέμου των ανθρώπων με τα τέρατα, που δεν θέλω να στο χαλάσω αλλά προς το παρόν νικούν τα τέρατα! Εκτός και αν κάποιος πιστεύει το αντίθετο… Το έχω ξαναγράψει αλλά θα το ξαναγράψω για να έχουμε καλούς λογαριασμούς. Και γιατί έχω μάθει να λέω πάντα την αλήθεια: Θανατική ποινή χθες σε παιδόφιλους και παιδεραστές. Όποιος κι αν τους… αγαπάει! Χθες!

Πάμε τώρα παρακάτω. Ας φερθούμε… πολιτισμένα. Κι ας απαντήσουμε στο εξής απλό ερώτημα, αποφεύγοντας τη γενίκευση και τη γενικότητα: Ποια ποινή είναι δίκαιη όταν βασανίζεις, σκοτώνεις και τσιμεντώνεις ένα 7χρονο παιδί;

Ως πολιτισμένη κοινωνία πώς πρέπει να τιμωρήσεις ένα τέρας που βασάνιζε, σκότωσε και τσιμέντωσε ένα παιδάκι 7 ετών; Πες μου…

Πες μου για να μάθω κι εγώ. Που δεν ξέρω. Που αναρωτιέμαι. Που αγανακτώ στην σκέψη και μόνο ότι ο δολοφόνος του μικρού Αντρέα απλά θα στερηθεί την ελευθερία του… Και η τύπισσα που δυστυχώς γέννησε τον μικρό Αντρέα και την αδελφή του, σε λίγο καιρό θα είναι και πάλι έξω…

Πες μου σε παρακαλώ, εσύ, πολιτισμένε μου άνθρωπε, πώς αλήθεια θα προφυλάξεις τον επόμενο Αντρέα; Πώς θα προφυλάξεις τους επόμενους γέροντες που θα βασανιστούν και θα αφήσουν την τελευταία τους πνοή στα χέρια αλητών; Πώς θα προστατεύσεις τα ζώα από τους ψυχάκηδες που θεωρούν μαγκιά να κρεμάσουν τον σκύλο που γαβγίζει από τη γλώσσα;

Σκληρά όλα αυτά ε; Τόσο σκληρά που ο πολιτισμός μας έχει πάψει εδώ και καιρό να είναι πολιτισμός… Είναι κάτι άλλο. Και θα συνεχίσει. Όσο κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας. Όσο δεν προστατεύουμε τους αδύναμους αυτής της πλάσης. Γιατί αυτό είναι ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ.

Νίκος Συρίγος