Η φιλόλογος κ. Ειρήνη Πετρακάκη γράφει για ένα ζήτημα που θα πρέπει να έχει απασχολησεί κάθε γονιό που έχει παιδί στην εφηβεία: Τη μουσική που ακούει και συγκεκριμένα τα μηνύματα που παίρνει από τη σύγχρονη ραπ ή τραπ, η οποία καμία σχέση δεν έχει με το στρατευμένο χιπ-χοπ των πολιτικών μηνυμάτων που γνωρίσαμε εμείς ως μαθητές, παρά προβάλλει ως είδωλα τους εμπόρους ναρκωτικών και ως αποκλειστικά σκεύη ηδονής τις γυναίκες. Αξίζει να το διαβάσουμε και να προβληματιστούμε με το πώς τα τραγούδια αυτά γαλουχούν τα παιδιά μας…

“Για τις γυναικοκτονίες γράφονται πολλά. Ως αίτια αναφέρονται τα έμφυλα στερεότυπα, οι φαλλοκρατικές αντιλήψεις, τα πατριαρχικά κατάλοιπα, η ανατροφή και ο ναρκισσισμός των ανδρών, η απειρία και οι προσδοκίες των κοριτσιών κλπ. Άλλοι συμφωνούν κι άλλοι διαφωνούν, ολοκληρωτικά ή εν μέρει, κάποιες κυρίες φτάνουν σε σημείο μισανδρίας, και οι λογικότερες κρατάνε, ευτυχώς, το μέτρο.
Υπάρχει όμως και ένας παράγοντας -δεν θα έλεγα αίτιο- που δεν είδα να αναφέρεται παρότι διατηρεί σημαντικό μερίδιο στην ιδέα του μισογυνισμού. Είναι η κουλτούρα η οποία διαμορφώνεται τα τελευταία χρόνια μέσα από τα μουσικά είδωλα των πιτσιρικάδων. Μια κουλτούρα βιασμού, πορνείας και φαλλοκρατίας, με γυναίκες πάντοτε διαθέσιμες, ως θέαμα και ως σάρκα, για άντρες εραστές-μαστροπούς, που τις «τιμούν» με σεξ και ακριβά δώρα.

Κομμάτια mainstream με καταφανή σεξισμό στον στίχο και υποψία (ή απουσία) μουσικής ξεσηκώνουν 10χρονα, 13χρονα και 14χρονα, που μαθαίνουν πώς να βλέπουν τη γυναίκα ως έπαθλο, ως κτήμα ηδονής, και συχνά σαν απειλητικό σκουπίδι.

Στο you tube μεσουρανούν «ραπάδες» και «τραπάδες» ινδάλματα της πιτσιρικαρίας, όπως ο Tus, ο Sin boy, ο Mad Clip ή ο Snik με το φοβερό ιδανικό του: «έχω λεφτά, τρώω καλά και έχω μουν@ρα γκόμενα». Υφάκι επιδεικτικό, τατουάζ παντού (όχι τίποτα ανθάκια της δεκαετίας του ’70 αλλά σχέδια με μαχαίρια, νεκροκεφαλές, φίδια, νυχτερίδες, σκορπιούς, θολά μάτια και άλλα τέτοια ψυχεδελικά) και βίντεο κλιπ με προβολή της βωμολοχίας, της σωματεμπορίας, του σεξισμού, της διάχυτης βίας, της διακίνησης ναρκωτικών και της πρόσκαιρης χλιδής του υποκόσμου.

Δεν πρόκειται για rap και hip hop, για είδος μουσικής δηλαδή που ξεκίνησε ως καταγγελτικό και αντισυστημικό. Δεν πρόκειται, ας πούμε, για τον στίχο που ακούσαμε από τα «Ημισκούμπρια» ή τον «12ο Πίθηκο». Πρόκειται για την trap, μια μουσική υποκουλτούρα, που εξυμνεί και προβάλλει τον βόθρο του συστήματος. Η εκφορά του στίχου θυμίζει παραλήρημα μαστουρωμένου και δοσοληψίες του περιθωρίου. Είναι εκπληκτική η διείσδυση του λόγου και της εικόνας στον παιδικό εγκέφαλο, είναι φοβερός ο εθισμός στο κακό. Οι εκφράσεις αναπαράγονται διαρκώς σε παιδικά και εφηβικά χείλη υμνώντας την κάθε είδους παρανομία και τη φαλλοκρατική επιβολή στο γυναικείο κορμί. Οι εκπρόσωποί της είναι ινδάλματα στο μυαλό του νεανίσκου, ο οποίος καταλήγει να φιλοξενεί στο υποσυνείδητο ένα κοιμισμένο τέρας. Το αν και το πότε θα ξυπνήσει αυτό το τέρας εξαρτάται κι από πολλούς άλλους παράγοντες.

Παρακάτω σας δίνω κάποια χαρακτηριστικά παραδείγματα στίχων ώστε να διαπιστώσετε περί τίνος πρόκειται. Να με συμπαθάτε για τις εκφράσεις αλλά δεν γινόταν αλλιώς. Παραθέτω και κάποια λινκ με βίντεο κλιπ ώστε να δείτε ολόκληρο το πακέτο. Κυρίως όσοι έχετε παιδιά στην εφηβεία:

«Βουλγάρες, κάνω εισαγωγή τις Βουλγάρες / για να γ@μάς εσύ τις μουν@ρες / όλες τους με λένε Boss… αράζεις συχνά Κολωνάκι γιατί είσαι καλό πουτ@νάκι… ήσουν Ιούδας στη ψυχή, είσαι μια βίζιτα στ’ αλήθεια».

«Tony Montana, στρώνει με χιόνι το πιάτο η πουτ@να… τη δικιά σου παίρνουμε γκανγκ μπανγκ… βγαίνω με bitches δεκάρια, πρόσωπο Γκράντε Αριάνα μωρό μου και κ@λο Mινάζ»

«Ποια λεφτά; ποια μ@νιά; μάλλον τα ‘δες cinema / Η πουτ@να μου έχει πρόβλημα / έχω 99».

«Πόρνες να βγάζω στο διάλειμμα, να μετράνε τα πεντακοσάευρα»

«Διώχνω τη Σούζη από δω, έλα αύριο πρωί,
γιατί όπου να `ναι σκάει η γκόμενά μου η κανονική,
που για ‘κείνη θα κρατιόμουν μέχρι αύριο το πρωί,
αλλά @ρχίδια, είστε όλες τα ίδια, ζητάτε μόνο φράγκα και χατίρια»

Στις επάλξεις του μισογυνισμού όμως στέκονται και πιο κλασσικοί «καλλιτέχνες» που λατρεύονται από μεγαλύτερες ηλικίες. Τους αποθεώνουν 20ρηδες, 25ρηδες και 30ρηδες +…

«Μέσα στις πληγές τις δέκα άλλη μια κι εσύ / χίλιες φορές να ήσουνα μια πόρνη αληθινή /μα είσαι το χειρότερο, πουτ@να στην ψυχή» (άδει ο ένας και σεληνιάζεται το πλήθος).

«Καριόλα σε μισώ, να το ξέρεις, σου αξίζει μόνο αυτό, να υποφέρεις» (άδει ο άλλος και το ρεφραίν γίνεται viral στα στόματα).

Εκατομμύρια views στο you tube σε όλα τα παραπάνω βίντεο από οργισμένους μπόμπιρες που χτυπιούνται αντιγράφοντας το ύφος και την κινησιολογία των ειδώλων και μετά παραδίδονται στον διαδικτυακό κόσμο του Pornhub για να εντρυφήσουν στον απόλυτο εξευτελισμό της γυναικείας υπόστασης. Μια απειλητική φράση που ακούμε συχνά να εκτοξεύεται από 13-14χρονους προς συνομήλικές τους είναι «σκάσε μωρή σαύρα, παλιοπατσαβούρα, μη σου χώσω καμία!». Υπάρχουν κι άλλες, χειρότερες, που ντρέπομαι να γράψω. Παλιά τις άκουγες μόνο από νταβατζήδες. Τώρα, τις ακούς και στα διαλείμματα του σχολείου.

Μπορεί όλοι οι πιτσιρικάδες να παπαγαλίζουν τα δέοντα για τις σχέσεις των δύο φύλων, αυτά δηλαδή που δασκαλεύει το σχολείο, αλλά στην κρίσιμη στιγμή ελέγχονται από άλλα προ-εγκατεστημένα στερεότυπα. Και, δυστυχώς, η σύγχρονη μουσική υποκουλτούρα οδηγεί προς αυτήν την κατεύθυνση.”