Γράφει η Βασιλική Κοτλίτσα

Χειμώνιασε… Ο καιρός έκανε και φέτος τον κύκλο του και γύρισε ξανά στα λευκά του χρώματα, στολίζοντας τη μισή Ελλάδα στο χιόνι. Η πλάση γιορτάζει και οι άνθρωποι χαρούμενοι τριγυρνούν από δω και από κει, δίνοντας ευχές και δώρα για ένα καλύτερο αύριο.

Άνθρωποι αισιόδοξοι, ελπίζουν ότι το πνεύμα των γιορτών θα τους φέρει αυτό που επιθυμούν, υψώνοντας μόνο το βλέμμα στον ουρανό και κάνοντας εκείνη την ευχή, που θα τους κρατά ζωντανούς έχοντας κάτι να περιμένουν.

Μικρά παιδιά, που πιστεύουν στον Αι – Βασίλη, περιμένουν με ανυπομονησία εκείνο το δώρο, που του είχαν γράψει σε ένα τεράστιο πολύχρωμο γράμμα, ένα μήνα πριν. Μαγαζιά στολισμένα προσελκύουν περαστικούς με ευγενικό και όμορφο τρόπο καθώς και φούρνοι γεμάτοι μυρωδιές, που σου ανοίγουν την όρεξη κάθε φορά που περνάς από μπροστά τους.

Μέσα σε όλη αυτή τη μαγεία των γιορτών όμως, υπάρχουν και άνθρωποι μονάχοι που αποζητούν συντροφιά, άνθρωποι άστεγοι που ψάχνουν μια γωνιά να ζεσταθούν και άνθρωποι πεινασμένοι παρακαλούν για ένα κομμάτι ψωμί. Υπάρχουν μικρά παιδιά χωρίς οικογένεια και γονείς που προσπαθούν να αποκτήσουν. Παιδιά των φαναριών να ζητάν ελεημοσύνη και φτωχοί μικροί διαβάτες να περνούν απαρατήρητοι, χωρίς να στρέφουν την προσοχή άλλων πάνω τους, καθώς χαίρονται που είναι ακόμα ζωντανοί.

Αυτές τις άγιες μέρες λοιπόν, ας μη μας ενδιαφέρει μόνο το φαίνεσθαι αλλά και το είναι. Ας μη μας νοιάζει αν θα κάνουμε την εντύπωσή μας εξωτερικά γιατί αυτή την επόμενη μέρα θα χαθεί. Ας προτιμήσουμε όλοι να αφήσουμε το εσωτερικό μας στίγμα σε κάθε άνθρωπο που θα συναντάμε εκεί έξω και ας κάνουμε χαρούμενους όσους περισσότερους μπορούμε.

Μόνο τότε θα είμαστε σίγουροι πως κάθε φορά που κάτι θα ευχόμαστε θα έχει μια θέση προτεραιότητας εκεί ψηλά στον έναστρο ουρανό των Χριστουγέννων.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!!