Μόλις έχω σχολάσει και περπατώ έξω απ’ το σχολείο μου.

Κύριος με μεγαλόσωμο σκύλο μαζεύει τα περιττώματα του σκύλου του.

Σ’ οποιαδήποτε άλλη χώρα αυτό θεωρείται αυτονόητο κι επικροτείται. Όχι όμως εδώ….

Παιδιά γυμνασίου περνάνε και χαζογελάνε κοροϊδευτικά, μισομουρμουρίζοντας ποιος ξέρει τι…

Μπράβο μας! Το έχουμε καταφέρει!

Ακόμη και οι νέοι άνθρωποι θεωρούν σημάδι μαλθακότητας ή ηλιθιότητας το να φροντίζεις το χώρο σου, την πόλη σου, τον τόπο σου. Η ισχυρή κανονικοποίηση της κουλτούρας της αγένειας, της βρωμιάς σ’ όλα τα επίπεδα, της έλλειψης παιδείας, καλά κρατεί..

Πολύ φοβάμαι ότι θα επικρατεί αυτή η νοοτροπία για καιρό ακόμη. Όσο η κοινωνία κοροϊδεύει την ευγένεια κι επικροτεί την καπατσοσύνη, την αγένεια, το θράσος, την ψευτομαγκιά, την καφρίλα, τον παρτακισμό, το «ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε;», ας μην πέφτουμε απ’ τα σύννεφα για τα όσα συμβαίνουν γύρω μας.

Φωνάζουν με άναρθρες κι ανορθόγραφες κραυγές για τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό άνθρωποι που δεν έχουν διαβάσει ποτέ κείμενα του Σωκράτη, του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη. Τους έχουν ακούσει βέβαια ως ονόματα. Αν και πολύ φοβάμαι ότι κάποιοι λέγοντας Αριστοτέλη θα εννοούν τον Ωνάση…

Ο αιώνιος ανταγωνισμός, η μανιώδης σύγκριση: είμαστε η πιο πλούσια χώρα του κόσμου, ζούμε στην ομορφότερη χώρα του κόσμου (που έχουμε κάθε δικαίωμα να τη βρομίζουμε ασυστόλως!), έχουμε την πιο πλούσια γλώσσα του κόσμου (ας χρησιμοποιούμε μόνο 100 λέξεις στην καθημερινότητά μας κι ας διαβάζουμε , αν διαβάζουμε, 1 λογοτεχνικό βιβλίο ετησίως)….

Ναι, ζούμε σε μία απ’ τις πιο όμορφες χώρες και τι κάνουμε γι’ αυτό;

Ας «εκτονώνουμε» την «έντασή» μας σ’ όλα τα μνημεία και τα κτήρια, σκεφτόμενοι ότι τζιζ κακό το πρόστιμο που «έφαγε» οικογένεια Ελλήνων στη Φλωρεντία, γιατί η έφηβη κόρη ήθελε να «εκφραστεί» σε ιστορική γέφυρα.

Αυστηρό! Μη-δημοκρατικό!

Άλλωστε σε μας γεννήθηκε κι η έννοια της δημοκρατίας, γι’ αυτό θεωρούμαστε απ’ τα γεννοφάσκια μας δημοκράτες!

Το ‘χουμε στο DNA μας κι αυτό! Νομίζουμε ότι δημοκρατία σημαίνει «κάνω ό,τι θέλω».

Αν διαβάζαμε, βέβαια, λιγάκι, ίσως και να καταλαβαίναμε ότι αυτό λέγεται τυραννία. Η δημοκρατία θέλει σεβασμό, οριοθέτηση, πειθαρχία κι αυτοπειθαρχία, να σκεφτόμαστε το κοινό καλό κι όχι το καλό του εαυτού μας μόνο.

Ψιλά γράμματα θα μου πείτε. Ε, ναι αυτά τα ψιλά γράμματα προσπαθώ να κάνω λίγο πιο ευανάγνωστα.

Τους καλούς τρόπους, την ευγένεια, τη συνεργασία, την εργατικότητα, την αλληλεγγύη..(χωρίς όμως να χρησιμοποιώ φαμφαρόνικες λέξεις για να δείξω την αρχαιομάθεια ή τη λογιότητά μου…καθώς την ψευτο-λογιότητα την έχω δίπλα στην γελοιότητα..).

Σ’ έναν κόσμο που έχουμε γεμίσει με κοπρόσκυλα (με τα συμπαθή τετράποδα δεν έχω κανένα πρόβλημα, και το δικό μου τέτοιο είναι) που γκρινιάζουν για τα πάντα και σιχτιριάζουν τα πάντα κι όμως είναι πάντα κερδισμένα και μια χαρά καλοπερνάνε, όπου οι φελλοί πάντα βρίσκουν τον τρόπο να επιπλέουν και να περνιούνται και για καμπόσοι, γιατί είναι «μάγκες» και καραμπουζουκλήδες, όπου τοξικοί άνθρωποι λένε ψέματα κοιτάζοντας τους άλλους κατάματα κι υποκριτικά, η αλήθεια παρανοείται με την κακοήθεια, , η αλαζονεία κι ματαιοδοξία με τη γνώση, κάποιοι (ζούμε ανάμεσά τους τελικά-ενώ πιο παλιά έλεγα ζουν ανάμεσά μας!) ακόμη παλεύουμε να βρούμε ισορροπία και να χτίζουμε πρότυπα κι όχι στερεότυπα.

Δεν είναι εύκολο, γιατί ο εύκολος εντυπωσιασμός έχει πιο γρήγορα και μαζικά αποτελέσματα.

Αλλά θα συνεχίσουμε!

Και για να το πω και στη γλώσσα που διάλεξα να διδάσκω (θεωρώ, όμως, όλες τις γλώσσες όμορφες συμπεριλαμβανομένης και της …αρνίσιας!): We’ll keep on trying!! (ποτέ δεν κάνω λέξη προς λέξη μετάφραση: η «πιστή» μετάφραση δεν είναι ωραία!).

We’ll keep on trying!

Litsa Pappa